Στην αρχή της ιστορίας του το Tango είχε πολύ σημαντικές κοινωνικές αναφορές. Γεννήθηκε κάπου στα τέλη του 19ου αιώνα στις λαϊκές γειτονιές του Μπουένος Άιρες, κάτω στο λιμάνι της πόλης με τα μπαρ και τα πορνεία. Το Tango, σύμφωνα με τον μεγάλο αργεντινό συγγραφέα Ερνέστο Σάμπατο, είναι προϊόν επιμειξίας μουσικών και χορών, που έφερναν οι μετανάστες από τις πατρίδες τους, με έντονο το ερωτικό στοιχείο. Είναι το τραγούδι του μοναχικού άνδρα, του «Porteño», που εκφράζει την επιθυμία και τη νοσταλγία του για μία γυναίκα και σε πολλές περιπτώσεις το ανικανοποίητο του έρωτά του. Είναι ένας χορός ενδοστρεφής και ενδοσκοπικός, ο «Porteño χορεύει ένα τάνγκο για να σκεφθεί την τύχη του, που δεν του φέρθηκε ευνοϊκά» συμπληρώνει ο Ερνέστο Σάμπατο.

Στο Tango οι ρόλοι μεταξύ των δύο χορευτών είναι εντελώς διακριτοί και είναι αυτός του άνδρα και της γυναίκας. Του άνδρα, ο οποίος είναι δυνατός, αποφασιστικός και οδηγεί τη γυναίκα προς την κατεύθυνση που επιθυμεί ο ίδιος. Η γυναίκα από την άλλη έχει τον ρόλο αυτού που ακολουθεί, που δεν παίρνει πρωτοβουλίες και αποτελεί τη συνέχεια της ανδρικής επιθυμίας.

Το Tango με αυτή τη μορφή έχει ταξιδέψει μέσα στους αιώνες μέχρι και τη σημερινή εποχή. Παρ΄όλα αυτά όλοι γνωρίζουμε ότι με το πλήρωμα του χρόνου πολλά δεδομένα αλλάζουν σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο. Έτσι λοιπόν προκύπτει και η ανάγκη για το ίδιο το Tango να αλλάξει ώστε να συνεχίσει να αποτελεί ακόμα ένα από τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά της σύγχρονης πραγματικότητας.